Een meisje dat met volle teugen van het leven genoot

Was het haar eeuwige glimlach? Haar voortdurend enthousiasme? Haar kunst om vriendschappen te smeden? Of was het gewoon haar zijn?

Emilie genoot met volle teugen van het leven: scouts, turnen en dansen, school, familie, haar vriendje Hannes en haar vele vrienden en vriendinnen.

Als oudere zus van Olivier en Axelle groeide ze op in ons warm gezin waar ze als een open boek haar ervaringen met ons deelde. Vanaf haar zestiende genoot ze van de steeds grotere zelfstandigheid die haar werd gegund en die ze dankbaar benutte om zich volop sociaal te engageren: dansles aan de kleuterkes, voorbereiding van het buitenlands kamp met de scouts naar Rusland, ondervoorzitter van het 100-dagen comité op St. Bavo enz…

Haar studies Geneeskunde te Gent

In deze periode groeide ook het idee bij Emilie om geneeskunde te studeren. Mensen helpen was haar drijfveer. Na een geslaagd ingangsexamen in juli 2009 vatte ze haar studies Geneeskunde aan te Gent. Uiteraard waren we niet verwonderd dat ze zich ook sociaal wilde integreren in het studentenleven door onder meer deel te nemen aan de studentendoop die een aanvang nam op 9 november 2009.

Samen met Nicolas De Vos, Laetitia Vandevelde en Lauren De Cleyn ging ze ervoor …

11 november 2009 ... het noodlot slaat toe

In de vroege ochtend van 11 november begonnen ze een lange fietstocht naar Geraardsbergen met als opdracht mattentaarten te halen. Tot het noodlot toesloeg … Omstreeks 6.30u verloor een jonge, onervaren bestuurder de controle over het stuur. Vermoeid na een nachtje stappen en onder invloed van alcohol maaide hij de vier studenten van het fietspad. Laetitia stierf ter plaatse, Lauren enkele uren later in het UZ Gent. Emilie heeft nog twee dagen in diepe coma gevochten voor haar leven maar heeft op vrijdag 13 november om kwart voor vijf in de namiddag, omringd door familie en vrienden, haar strijd opgegeven.

Onmiddellijk daarna werden er reeds maatregelen getroffen om de jeugd die massaal was toegestroomd te helpen om dit drama een plaats te geven. Nooit zullen wij vergeten hoe wij op die vrijdagavond reeds de eerste steun vanuit alle hoeken mochten ervaren.

De steun van naaste familie en vrienden

De begrafenis van Emilie diende georganiseerd te worden. Al snel bleek dat wij ook daarbij konden rekenen op de hulp van naaste familie en vrienden. De scouts van Drongen nam een groot deel van de organisatie van de begrafenis op zich. Dit was nodig want ongeveer 1.750 mensen woonden de uitvaart van Emilie bij. Het was een uitvaart die, ondanks het immense verdriet, voortdurend herinnerde aan het positieve karakter van Emilie dankzij de prachtige, hoopvolle liedjes en teksten die naar voren werden gebracht, alsook haar lievelingsliedje op dat moment: “Envoi” van Absynthe Minded, gebracht door haar broer Olivier en twee neven Vincent en Philippe. Het werd hét liedje van de winter dat vele mensen telkens deed terugdenken aan Emilie, vermoedelijk met een glimlach op hun gezicht.

Oprichting van het Fonds Emilie Leus

Voor ons, ouders van Emilie, betekent het zeer veel dat de herinnering aan Emilie niet vervaagt. Aldus ontstond het idee om via een Fonds Emilie Leus haar herinnering levendig te houden.